Kynologia Łowiecka
W praktyce bardzo często kynologia łowiecka
jest tylko teorią, jako że wiele z naszych czworonożnych leśnych kompanów nie dysponuje rodowodami,
co nie umniejsza ich umiejętnościom oraz zapałowi do współpracy w lesie. Jednakże to
własnie ten zapał jak i wykożystanie szczególnych psich predyspozycji spowodowało wykształcenie
ras specjalizujących się w różnego rodzaju polowaniach.
Ze względu na rodzaj polowania oraz rodzaj pracy psa
wyróżniono następujące grupy:
- A Płochacze
- B Psy legawe
- C Goncze
- D Norowce
- E Posokowce
- F Dzikarze
- G Charty- które ze względu na swa szybkość mają zakaz udziału w prawdziwych polowaniach w Polsce.
Ad A
PŁOCHACZE
Jak sama nazwa wskazuje, zadaniem płochaczy
jest spłoszenie zwierzyny znajdującej się przed myśliwym oraz zaaportowaniu jej po celnym strzale.
Najczęściej płoszoną zwierzyną jest ptactwo. Do najbardziej znanych ras w obrębie tej grupy zaliczyć
można spaniele (Cocker spaniel oraz Springer)
Ad B PSY LEGAWE
Zadaniem psów należących do tej grupy jest odnalezienie
zwierzyny i wskazanie jej myśliwemu lub wypchnięciu jej
na myśliwego a następnie zaaportowaniu. Psy legawe
wykorzystywane są głównie w polowaniach na ptactwo lądowe jak i wodne. Do
ras legawców zaliczamy Setery (angielski, szkocki oraz
irlandzki), Pointry oraz wyżły (weimarski, węgierski, fousek, minsterlandzki,
szorstkowłosy).
Ad C PSY GONCZE
Niegdyś psy goncze używane były do polowań na zwierzynę drobna. Ich
gon był wytrwały i charakteryzował się ciągłym głoszeniem gonionej
zwierzyny.Znane powiedzenie „Ogary poszły w las” dotyczy tej własnie grupy roboczej. Do psów z
tej grupy zaliczamy: Gończego polskiego, Basseta oraz Psa św. Huberta
Ad D NOROWCE
Grupa ta
cechuje się agresja i naturalna wrogością do drapieżników i zapałem do pracy w
norach. Głównie używa się ich do wypłaszania lisów z nor. Niestety te
polowania są dość niebezpieczne dla naszych pupili, jako że
lis znający swoja norę jest groźnym przeciwnikiem psa i
potrafi się postawić lub
nawet wmanewrować ludzkiego sprzymierzeńca w pułapkę. Do grona norowców
zaliczamy większość jamników (krótkowłosy, szorstkowłosy oraz krótkowłosy, teriery oraz
foksteriery, które to zostały stworzone specjalnie do polowań na lisy.
Ad E POSOWOWCE
Posokowce są to
psy pracujące po strzale. Ich zadaniem jest dojście po tropie oraz farbie
(posoce) rannej zwierzyny i oznajmienie jej znalezienia myśliwemu. W przypadku gdy zwierz
jest ranny, posokowiec powinien przytrzymać go w miejscu głosząc aż do
czasu przybycia myśliwego i dobicia zwierza. Bardzo częstym przypadkiem jest
dobra praca po tropie i farbie ale bez głoszenia znalezionej zwierzyny. W tej sytuacji jedynym
możliwym jest prowadzenia psa na otoku. Bardzo dobrymi
posokowcami są Psokowiec Bawarski oraz Hanowerski
Ad F DZIKARZE
Grupa ta nie jest zbiorem ras predysponowanych do polowan na dziki
jako, że wachlarz psich specjalistów jest bardzo szeroki i zależy bardziej od pasji oraz
własciwego ułożenia niż od samej rasy. Zadaniem dzikarzy, jest odnalezienie w czasie polowania
zbiorowego dzików w miocie i wyprowadzenie ich z głosnym oszczekim na linie mysliwych. Zasada
dobrych dzikarzy jest interesowanie sie tylko dzikami
(niestety w praktyce większość piesków podąża również za zwierzyna
płową - takie zachowanie należy ukracać).
Dzikarz powinien również podchodzić do dzika tylko od strony zadu jako, że tylko
takie podejście zapewnia mu
bezpieczeństwo. Świetnymi dzikarzami są min. Ogary, jamniki oraz teriery
(choć te ostatnie maja często zbyt duża pasje stając się ofiarami
dziczych szabel oraz swojej nieostrożności)
Słownik
wybranych okreslen kynologicznych
- aport – komenda nakazujaca psu przyniesienie strzelonej zwierzyny
- bobrowanie oraz buszowanie – poszukiwanie przez psa zwierzyny w celu wypłoszenia jej na mysliwego
- gon, może byc cich lub głosny – podażanie psa za zwierzyna
- gonienie w pietke- podażanie psa po tropie w przeciwnym kierunku od kierunku ujscia zwierza
- kryptorchid – z punktu hodowli, bezużyteczny pies, któremu jadra nie zeszły do moszny w fazie rozwoju.
- marking – zdolnosc psa do zapamietywania miejsc, w których padła zwierzyna – najlepszy marking maja Retriewery
- milczek – o psie prowadzacym gon bez oszczeku
- monorchid – podobnie jak krytorchid, z ta różnica, że w mosznie znajduje sie jedno jadro
- odwiatr – zapach zwierzyny
- okładanie pola – penetrowanie terenu przed mysliwym
- poprawianie tropu – zazwyczaj krażenie psa wokół zagubionego tropu aby go znów podjac
- sfora - conajmniej dwa psy należace do tej samej rasy
- stójka – charakterystyczna postawa w przypadku zwietrzenia zwierzyny
- włóczka – ciagniecie lub wleczenie ubitego zwierzecia w celu szkolenia psa
